حاشیه و متن قسمت آخر سریال «دلدادگان»/ عشق است و آتش و پول!

به گزارش جهان نيوز، پنجشنبه‌شب هفته‌ای که گذشت، مجموعه تلویزیونی دلدادگان بعد از حدود دو ماه پخش بالاخره به نقطه پایان رسید و آخرین قسمت این مجموعه تلویزیونی که در سه فصل و به صورت ممتد روی آنتن رفته بود، تقدیم نگاه مخاطبان پیگیر این مجموعه شد.

دلدادگان مجموعه‌ای قابل توجه با گره‌های داستانی درست و تعلیق و کشش‌های مناسب بود که شاید اگر سازندگانش برای رخوت و سستی فصل اول آن فکری می‌کردند، این مجموعه حالا به یکی از پربیننده‌ترین و تماشایی‌ترین مجموعه‌های تلویزیونی دو سه سال اخیر تلویزیون تبدیل می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال دلدادگان علی‌رغم همه ضعف‌های گاه و بی‌گاهش، همچنان از مجموعه‌های قابل اعتنای سال‌های اخیر تلویزیون است که توانست دوباره شب‌هایی پرمخاطب را برای رسانه ملی رقم زده و بخش زیادی از مردم را با داستان خود همراه کند.

با وجود این قسمت آخر این مجموعه تلویزیونی از حاشیه دور نماند و پایان‌بندی آن واکنش و اعتراض بخشی از مخاطبان را به همراه آورد. مخاطبانی که عموما به پایان‌های خوش در مجموعه‌ها عادت کرده‌اند، جمع‌بندی و اتفاقات قسمت آخر این مجموعه تلویزیونی را حاصل ضعف فیلمنامه‌نویسی و حتی اثر تیغ سانسور دانستند و پستی که پانته‌آ بهرام از بازیگران اصلی مجموعه در صفحه اینستاگرامش گذاشت هم به این فکرشان دامن زد. جام‌جم به این دلیل، همه حواشی قسمت پایانی این مجموعه تلویزیونی را بررسی می‌کند.

یک مثلث خونبار
آخرین قسمت از مجموعه تلویزیونی دلدادگان، با صحنه‌های زد و خورد و به اصطلاح اکشن سینمایی زیادی همراه بود. در قسمت‌های قبلی دیده بودیم هاتف (شاهرخ استخری)، امیر (سامان صفاری) را گروگان گرفت و قصد انتقام گرفتن از او و تنبیه عشقش ارغوان (سانیا سالاری) را داشت. در واقع یک مثلث عشقی نه چندان آرام و تا اندازه‌ای خونبار میانشان شکل گرفته بود و شروع این قسمت هم باز با همین مثلث و دیالوگ‌های میان این سه نفر همراه بود. نهایتا ارغوان توانست از پشت‌سر به هاتف ضربه بزند و همراه با امیر فرار کند؛ اما هاتف که به هوش آمده بود، با ماشین درصدد تعقیبشان برآمد و باعث واژگونی خودروی ارغوان شد و در دوراهی شلیک به ارغوان یا امیر، ارغوان را انتخاب کرد.

با این حال گویا این پایان خونبار، چیزی نبود که از اول مدنظر کارگردان و نویسنده کار بود و قسمت پایانی مجموعه به اجبار تغییر کرد. قرار بود در قسمت پایانی، شاهد کشته شدن افسانه (با بازی پانته‌آ بهرام) توسط هاتف باشیم، اما این اتفاق رخ نداد و تنها چیزی که از افسانه شنیدیم، این بود که او در حال فرار از مرز توسط پلیس دستگیر شده و در انتظار عقوبت است.

افسانه‌ای که نمرد
بلافاصله با پایان پخش آخرین قسمت از مجموعه دلدادگان، پانته‌آ بهرام از جمله اصلی‌ترین بازیگران این مجموعه تلویزیونی کلیپ کوتاهی از یکی از آخرین سکانس‌های بازی خود در این مجموعه را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و در قالب متنی معنادار نوشت:
«پایان افسانه این نبود، اگر بدقولی صدا و سیما نبود. افسانه برای نجات پسرش توسط هاتف کشته می‌شد و ... #مسائل مالی».

این متن معنادار بهرام خیلی زود دست به دست شد و بینندگانی که شاید همچون همیشه توقع داشتند صحنه ازدواج امیر و ارغوان یا حدیث و پارسا را به عنوان حسن ختام و پایان خوشی بر این مجموعه ببینند، از دیدن این‌که ماجرا طوری که می‌خواستند پایان نیافت رنجیدند و صحبت‌های بهرام را حمل بر تیغ سانسوری که از جانب رسانه ملی به این مجموعه وارد شده بود، دانستند. هرچند ماجرا این‌طور نبود و بهرام خود در قسمت پایانی این مجموعه حضور پیدا نکرد.

خانواده‌ای که پاشید
ایرج محمدی، تهیه‌کننده با سابقه مجموعه‌های تلویزیونی است که تاکنون تهیه‌کنندگی مجموعه‌های مختلف و پربیننده‌ای را در کارنامه داشته و دلدادگان تازه‌ترین مجموعه تلویزیونی تهیه شده توسط اوست. این تهیه‌کننده با اشاره به قسمت پایانی مجموعه دلدادگان گفت: پایان‌بندی و سرانجام یک مجموعه، برای هر مخاطبی مهم است. این‌که یک سریال بلند تلویزیونی این توفیق را داشته باشد که در طول 60قسمت دیده شود و مخاطب را تا پایان همراه داشته باشد، اتفاق کوچکی نیست و موفقیتی بزرگ برای عوامل هر پروژه است. در رابطه با سکانس‌های پایانی سریال دلدادگان و بویژه قسمت آخر آن، به هر حال هر بیننده‌ای تصورات و تخیلاتی داشت. طبیعی بود ما خواسته‌های مخاطبان را هم در نظر داشته باشیم، اما آنچه مهم بود، سرنوشت داستان و پایان درست شخصیت‌ها بود.

محمدی افزود: برای مثال می‌توانستیم مجموعه را با پایانی خوش و برای مثال ازدواج شخصیت‌ها به پایان برسانیم؛ اتفاقی که البته دم‌دستی هم بود. راه دیگر این بود که پایانی تلخ رقم بزنیم و یکی از شخصیت‌ها را به قتل برسانیم. اما به این کار هم تمایلی نداشتیم و دلمان نمی‌خواست کام بینندگان تلخ شود.

تهیه‌کننده مجموعه‌هایی چون نرگس، خانه به دوش و آرماندو با اشاره به حواشی اخیر ادامه داد: پانته‌آ بهرام از جمله بازیگران خوب و توانای سینما و تلویزیون است. هر مجموعه‌ای که تولید می‌شود، به منزله یک خانواده است و طبیعتا هر خانواده‌ای معضلات و مشکلاتی دارد که باید با تعاون و مشاوره حل بشود. دلدادگان مجموعه‌ای با پروداکشن وسیع بود؛ ما بیش از 400 لوکیشن داشتیم، تعدد بازیگران و میزان استفاده از اکسسوار صحنه زیاد بود و همه این مسائل باعث برخی مشکلات مالی می‌شد. صد البته که صدا و سیما با تمام توان و توشه‌ای که داشت، کار را حمایت کرد، اما وقتی مشکلات مالی پیش می‌آید باید قدری صبوری کرد.

به گفته محمدی، هیچ سانسور یا جرح و تعدیلی در قسمت پایانی این مجموعه در کار نبود. او با تأکید بر این قضیه بیان کرد: سناریوی تمام قسمت‌های این مجموعه تلویزیونی و پایان‌بندی آن از مدت‌ها قبل در اختیار مدیران صدا و سیما قرار گرفته و به تاییدشان رسیده بود. اما خانم بهرام به گونه‌ای دیگر واکنش نشان داد و در اعتراض به مسائل مالی، در قسمت پایانی مجموعه حضور پیدا نکرد. ما که نمی‌توانستیم قطار در حال حرکت مجموعه را بی‌پایان‌بندی رها کنیم! لذا مجبور شدیم پایان‌بندی متفاوتی در نظر بگیریم، چرا که بهرام در سکانس پایانی بازی نکرد.

واکنش بازیگر

شاهرخ استخری بازیگر نقش هاتف در این مجموعه تلویزیونی که قرار بود او افسانه را به قتل برساند در واکنش به پست اینستاگرامی بهرام نوشت:

«ارغوان نباید تیر می‌خورد. خانم بهرام نازنین درست میگن. یه سه نقطه هم آخر جمله‌شون گذاشتن که اگه اجازه بدین، یکی از اون نقطه‌ها رو هم من بگم. بله؛ قرار بود افسانه توسط هاتف کشته بشه،

ولی دو تا صدای شلیک شنیده می‌شد که یکیش گلوله ناقابلی بود که افسانه به هاتف می‌زد. قضاوت نمی‌کنم شما رو خانم بهرام؛ ای‌کاش می‌موندین و همه تیم باهم پایان بهتری رو برای سریالی که مردم دوست داشتن، رقم می‌زدیم. احساس کردم مردم حق دارن بدونن این پایان، سلیقه تیم دلدادگان و حتی سازمان صدا و سیما نبود.»

واکنش کارگردان

منوچهر هادی کارگردان جوان این مجموعه تلویزیونی در صفحه شخصی‌اش توضیحاتی پیرامون آخرین قسمت مجموعه ارائه داد. او نوشت: «بی‌نهایت از این‌همه استقبال و دقت در جزئیات کار از شما مخاطبین و هواداران سریال سپاسگزارم. عده‌ای از شما عزیزان از پایان باز صحبت کردید. تعجب می‌کنم!!! امیر پسر افسانه شد، ارغوان دختر مالک و مرضیه، هاتف در صحنه تصادف کشته شد و ارغوان هم در کماست که اگر به هوش می‌آمد، عده‌ای معترض می‌شدند که پایانش هندی است!

نکته بعدی این‌که صدا و سیما هیچ دخالت و سانسوری در قسمت‌های پایانی نداشته. حتی یک فریم. یکی از بازیگران اصلی ما در فینال کار با ما همراه نشد که دلیل آن را تهیه‌کننده توضیح خواهند داد و تلاش من و نویسنده هم موثر واقع نشد. ایشان را قضاوت نمی‌کنم. ولی ما مجبور شدیم فیلمنامه را تغییر دهیم و در نبود ایشان بهترین پایانی که می‌شد نویسنده کار بنویسه و ما بگیریم همین بود. ای‌کاش این بازیگر توانا و مستعد کار رو ترک نمی‌کرد و ما نیز پایان بهتری رو تقدیم می‌کردیم.

این‌که افسانه باید با امیر روبه‌رو می‌شد، در نسخه اصلی فیلمنامه موجوده و ابتدایی‌ترین اصل در داستان ما تقابل این دو شخصیت بود که در نبود بازیگر مذکور امکانش میسر نبوده. از مخاطبین عزیز و فرهیخته که احیانا پایان کار آن‌چنان که باید مورد پسندشان نبود، عذرخواهی می‌کنم. ولی بدانید من و تمام عوامل در نبود این بازیگر تمام تلاش‌مان را کردیم. حتما این بازیگر محترم هم دلایلش برای ترک کار از نظر خودشون کافی بوده، ولی کلیه عوامل فیلم با شرایط خیلی سخت‌تر از ایشان با عشق و علاقه و تعصب به کارشون ایستادند در کنار هم و کارشونو ترک نکردند و به اتمام رسوندند...»

متن سکانس آخر

پس از پایان پخش مجموعه دلدادگان، بابک کایدان نویسنده فیلمنامه این مجموعه تلویزیونی، در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام متن اصلی سکانس پایانی را منتشر کرد:

افسانه با علامت دست، مانع جلو آمدن مالک می‌شود. مالک که جان امیر را درخطر می‌بیند، جلو نمی‌رود. مرضیه بلند شده خود را ضجه‌زنان در حالی که چند بار به زمین می‌خورد، به پیکر ارغوان می‌رساند.

مرضیه: (فریادش در آسمان می‌پیچد) بهار! ... بهارم! ... بهارم! ...
مرضیه دست بی‌جان ارغوان را بلند می‌کند و خال دستش را می‌بیند و چندین بار بر دست او بوسه می‌زند. مالک چند قدم سمت ارغوان رفته و جلوی پیکر او روی دو زانو می‌نشیند. هاتف متحیر از آنچه می‌بیند و می‌شنود است. افسانه به هاتف نزدیک شده است. افسانه آرام آرام جلوی امیر که نیمه‌بیهوش است و اما حرف‌ها را می‌شنود، قرار می‌گیرد.

افسانه:(از استرس به نفس‌نفس افتاده و صدایش می‌لرزد) آروم باش هاتف!... امیرو ولش کن! ... خواهش می‌کنم! ...
هاتف:(که مانند دیوانه‌ها شده) چی‌ می‌گی تو؟!
افسانه:امیر و به من ببخش! ... التماست می‌کنم! ...
هاتف:(گیج و منگ مانند دیوانه‌ها مدهوش) گفتی بکشمش!
افسانه:گناه داری هاتف! ... خیلی! ... اگه می‌تونی منو ببخش! ... یا منو جای امیر بزن! ...

هاتف کم‌مانده شاخ درآورد. به پیکر ارغوان می‌نگرد. ضجه‌های مرضیه. مالک که با خشم به هاتف می‌نگرد. سپس به آسمان می‌نگرد. نور خورشید در چشم‌های هاتف می‌تابد. هاتف به اطراف
می‌نگرد.

هاتف:(گویی با خودش) آره! ... من خیلی گناه دارم! ...
با این جمله هاتف دلمان به حال او می‌سوزد. اما در حالتی عجیب ناگهان تصمیمش را می‌گیرد. خشم همه وجودش را می‌گیرد و اسلحه را سمت امیر نشانه می‌رود و شلیک اما ...

افسانه که در این فاصله اسلحه‌اش را آماده کرده بود، حین انداختن خود جلوی امیر، شلیک می‌کند. هاتف متحیر به سینه خود می‌نگرد که گلوله آن را شکافته است. ردی باریک از خون، از سینه هاتف بیرون می‌آید و سرازیر می‌شود. هاتف روی زمین می‌نشیند. می‌افتد و صورتش رو به آسمان قرارمی‌گیرد. می‌خواهد سر بچرخاندتا آخرین نگاه را به ارغوان داشته باشد اما حرکت سرش تا نیمه‌ راه، متوقف می‌شود. اشکی از چشمش سرازیر می‌شود و جان می‌سپارد. سراغ افسانه می‌رویم. مالک بلند شده بسرعت سمت هاتف و سپس امیر می‌آید.

با زاویه نگاه مالک به موقعیت نزدیک می‌شویم. با چشم‌های تار و صاف مالک، آنچه رخ داده را می‌بینم. دست‌های افسانه روی زمین کشیده می شود و تلاش می‌کند به دست امیر که تمام توانش رفته، نزدیک شود. انگشت‌های لرزان افسانه فقط می‌تواند گوشه‌ای از لباس امیر را در مشت بگیرد.

افسانه:(با نفس‌های آخر) امیر ... امیر ...ام...
و سپس انگشت‌های افسانه دست از تلاش برمی‌دارد و شل می‌شوند.

منبع: جام جم 

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۲۶۹۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقدی بر سریال افعی تهران ساخته سامان مقدم/ به جای سرکوب معلول باید علت‌ها واکاوی شوند

با توجه به کم حوصله شدنم سعی می‌کنم سریالها مخصوصا آثار نمایش خانگی را بعد از پایان هر فصلشان شروع به دیدن ‌کنم و سریال «افعی تهران» ساخته سامان مقدم را بر اساس همین دیدگاه هنوز ندیده بودم تا چند روز گذشته که خبر اعلام جرم علیه عوامل این سریال به دلیل اهانت به جامعه معلمان رسانه‌ای شد و کنجکاو شدم تا آن را قبل از اتمام فصلش ببینم.

قسمت اول که تمام شد احساس کردم حرفی برای گفتن دارد روی فیلمنامه و سوژه داستان با وسواس بیشتری تمرکز کردم و در فیلمنامه و ساختار آن به لحاظ گره داستانی و شخصیت‌پردازی برخلاف فیلم‌ها و سریال‌هایی که در سینما و تلویزیون باب شده تفاوت اساسی دیدم. این که فیلمنامه با توجه به پی‌رنگ اصلی که برایش تعریف شده آنقدر محکم هست که خرده داستان‌هایی که در طول اثر می‌بینیم در خدمت آن قرار دارند و هیچ سکته‌ای در روند کار ایجاد نمی‌کنند. نکته دیگر، شخصیت پردازی در فیلمنامه این سریال است که کاراکترها را در این مسیر همراه قصه کرده و به قوام و دوام آن کمک شایانی می‌کند. تا جایی که بیراه نیست اگر بگویم بر خلاف اکثر فیلم‌ها و سریال‌ها که کنش‌ها و گره‌های داستانی بر اساس اتفاق‌های تحمیلی نویسنده رخ می‌دهد در «افعی تهران» شخصیت پردازی بگونه‌ای است که اتفاقات بر اساس زیسته کارکترها در خانواده و جامعه و همچنین با نگاهی روانشناسانه و جامعه شناختی پیش می‌رود. گره‌هایی که برای خیلی از مخاطبان ملموس است و موجبات همزاد پنداری را در آنان بر می‌انگیزد و برای برخی که با مشکلات تولید یک اثر نمایشی آشنا نیستند تصویر درستی از روند ساخت در این روزهای پر چالش در عالم سینما و تلویزیون ارائه می‌دهد. البته که در طول این سریال می‌بینیم سازندگان خیلی ظریف و اما محتاطانه با این معضلات برخورد می‌کنند و داستان به گونه‌ای پیش می‌رود که سیاست سانسور توسط برخی نهادها و از طرفی پافشاری سازنده اثر برای حفظ اصل فیلمنامه‌اش و ناراحتی او از اختلالی که در قصه و هدفش از به تصویر کشیدن جنایت به وجود می‌آید منطقی هستند و هر دو طیف بر اساس وظیفه و دغدغه‌ای که دارند درست عمل می‌کنند که به نظرم این کشمکش بر جذابیت این سریال افزوده است. به تصور من سریال خوش ساخت است و بازیگران به خوبی از عهده نقش خود بر آمده‌اند بخصوص پیمان معادی که به دلیل نگارش فیلمنامه «افعی تهران» روی سوژه و کارکتر اشراف کامل دارد و مسلط‌تر جلوی دوربین ظاهر شده است و در حفظ و تداوم حس شخصیت روشنفکری که از محیط اطرافش پر از خشم است و پریشانی ذهنی دارد به خوبی عمل می‌کند. در طول سریال تدبیر کارگردان و تدوینگر در فلاشبک‌هایی که ذهن شخصیت بیانی را به هم می‌ریزد کلیدواژه‌ای است که به انتقال حس در کلیت داستان کمک می‌کند و اتفاقا همین فلاشبک‌ها هستند که مخاطب را در درک بهتر چرایی رفتارهای بیانی که به مرور در حال تحول است کمک می‌کنند و توهین او به معلمش در سکانسی که او را از ماشین بیرون می‌اندازد قابل فهم می‌شود. چرا که شخصیت او در طول کودکی و نوجوانی در خانواده و همچنین مدرسه شکل گرفته است. او هنوز کتک‌هایی که خورده و بی‌مهری‌هایی که دیده را نتوانسته فراموش کند و با آن کنار نیامده است. او هنوز در قسمت هشتم و سکانس مورد بحث به تحول شخصیتی نرسیده و نمی‌تواند معنای جمله لذتی که از بخشیدن می‌تواند بدست می‌آورد را نسبت به انتقام درک کند. با توجه به تعریفی که از شخصیت بیانی در طول 8 قسمت شده اگر رفتاری غیر از این به تصویر کشیده می‌شد حتما سکته‌ای در روند کار و دو گانگی در شخصیت او ایجاد می‌کرد و باید بدانیم که او فقط از معلمی که کتکش می‌زده متنفر است نه از جامعه معلمان. کما اینکه در قسمت دهم این سریال شاهد هستیم وقتی بیانی در رستوران نشسته و خانمی بابت سر و صدای ایجاد شده بابت جشن تولدش از او عذرخواهی می‌کند، بیانی تولد او را تبریک گفته و ادامه می‌دهد «خوش باشید». این رفتار باعث تعجب همراهش می‌شود و می‌پرسد «چون شناختت برات حل شد؟» و بیانی در جواب می‌گوید « نه، چون شعور معذرت خواهی داشت.» پس او که زخم خورده دوران گذشته و حتی در بعضی موارد زمان حال است از معلمی که تنبیه را از اساس انکار می‌کند، انتظار عذرخواهی دارد تا آبی ریخته شود بر آتش خشمش. به نظرم این رفتار را مشاوران تربیتی مدارس می‌توانند تحلیل کنند که یک دانش آموز چگونه و چرا از خانواده و شاید معلمش دچار خشم شده و پرخاشگر می‌شود. بخصوص که این درد در ذهن او کهنه شده و مانند دملی چرکین در رفتارش مشاهده می‌شود. فراموش نکنیم که او هنوز تحت درمان است و در دیالوگی تاکید دارد که از همه دنیا بدش می‌آید و از خودش کمتر. او حتی از خودش هم بدش می‌آید پس تصور نگارنده این است به جای آن که به دنبال تقبیح رفتار یک شخص باشیم و معلول را سرکوب کنیم باید علت‌ها واکاوی شود که به نظرم فیلمنامه «افعی تهران» بر اساس وظیفه ذاتی یک اثر نمایشی تلنگری می‌زند و دقیقا درگیرهمین موضوع و مطرح کردن علت و معلول است و این کارشناسان روانشناس و جامعه‌شناس هستند که باید در این باره اظهار نظر بهتری ارائه و علت‌ها را موشکافی کنند و در جهت فرهنگسازی رفتار درست در جامعه و خانواده کوشا باشند. *منتقد سینماوتلویزیون ۵۷۵۷ برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904427